BURST/LUIK – Afgelopen weekend herdacht de IJF het allereerste Wereldkampioenschap voor dames dat 40 geleden plaatsvond in het legendarische Madison Square Garden in New York City. Een inaugurale editie die ook haar sporen naliet in de Belgische sportgeschiedenis. Immers, Ingrid Berghmans won er op 30 november haar eerste wereldtitel judo op 19-jarige leeftijd, maar pakte er tevens de eerste Belgische gouden medaille op een wereldkampioenschap judo, en niet de laatste. De judoka breidde haar palmares verder uit met zes wereld- en zeven Europese titels. Bovendien zorgde ze in 1988 op de Olympische Spelen te Seoul opnieuw voor een primeur door de Olympische kampioenstitel te winnen op het eerste Olympische judotornooi voor vrouwen. Een palmares wat haar logischerwijs ‘Belgische sportvrouw van de 20e eeuw’ maakte. De Limburgse, die ondertussen al meer dan 30 jaar in het hartje van Luik een fitness uitbaat, effende zo het pad voor het succesvolle vrouwenjudo (Werbrouck, Vandecaveye, Flagothier, Lomba, Heylen of vandaag Van Snick) en voor Belgische sportvrouwen in het algemeen.
Gebroken teen
Eigenlijk was Ingrid niet geselecteerd voor het WK, toch niet in haar gewichtsklasse -72kg. Door een gebroken teen opgelopen tijdens het laatste selectietornooi wilden de selectieheren haar niet meenemen voor -72kg. De deur voor +72kg beef echter op een kier openstaan. Aanvankelijk stond ze er weigerachtig tegenover, maar de inaugurale editie en de kans om New York te zien als 19-jarige deden haar van mening veranderen. Ze moest evenwel gewicht bijkomen, tot 76kg. In haar nieuwe gewichtscategorie pakte ze uiteindelijk brons op 29 november, net zoals Jeanine Meulemans een uur voor haar deed in de reeks -56kg.
Winnaar in de finale in … 1’29 ’’!
Terug in het hotel staat Ingrid op het punt haar bronzen plak te vieren als haar wordt ingefluisterd dat de plaats in de Open Categorie de volgende dag beschikbaar komt want Godelieve Lieckens en Marie-France Mill die oorspronkelijk in de Open-reeks zouden kampen, gaven verstek. Ingrid beslist om ervoor te gaan. De juiste beslissing blijkt achteraf. Het wordt geen ‘New York by night’ voor de Limburgse, maar sowieso een slapeloze nacht. “Ik bleef naar de tabel van de kampen kijken en overtuigde mezelf er steeds meer van dat het echt mogelijk was om de finale te halen aangezien de Franse favoriet Paulette Fouillet in het andere deel van het tabel stond,” vertelt Ingrid aan journalist Christian Raspiller van La Meuse.
En zoals verwacht zijn we dus getuige van de eerste open finale in de geschiedenis van het vrouwenjudo met een Berghmans vs. Fouillet derby. “Een maand eerder was Paulette voor een stage naar Brussel gekomen. We hadden ongeveer tien kampen gedaan waarbij ze telkens haar favoriete wapen tevoorschijn had gehaald, een uchi-mata, en ze is niet één keer gepasseerd. Dus ik was er vrij zeker van. Iets te zelfzeker waarschijnlijk want bij haar eerste aanval maakt ze een o-soto-gari en vervolgens een tweede die ik kan pareren met één teen op de rand van de tatami. Ik dacht: “Ze zal het nooit drie keer achter elkaar doen.” En boem, ze probeert het opnieuw, maar ik was voorbereid … Ippon na 1’29”,” herinnert Ingrid zich. De rest is geschiedenis.
Het volledige (Franstalige) interview van Christian Raspiller met Ingrid Berghmans lees je hier.
Lees hier het (Engelstalige) jubileumartikel op de website van de IJF.
Ingrid Berghmans is één van de drie Belgische judoka’s opgenomen in de IJF Hall of Fame, de andere twee zijn Robert Van De Walle en Gella Vandecaveye.
Christian Pierre,
Media & Communicatie
