BURST/REET – Veteranen Judo zit soms wat in de vergeethoek. Jammer, want voor de judoka’s die op latere leeftijd nog competitief zijn ingesteld, is het een perfecte uitlaatklep met mooie competities, een Europees en zelfs een Wereldkampioenschap. Uiteraard is de insteek niet te vergelijken met Topsport. Neemt niet weg dat onze veteranen die deelnemen aan de bovenvermelde internationale tornooien hun trainingen toch wel zeer ernstig nemen en vaak zes dagen op zeven in de dojo staan te puffen en zweten. En met resultaat. Want onze veteranen keren steevast terug met eremetaal.
Zo namen drie judoka’s van Judo Vlaanderen onlangs deel aan het Wereldkampioenschap Judo voor Veteranen dat plaatsvond in Lissabon, met name Andy Hermans (-73kg/M3/JS Lummen), John Steenackers (-73kg/M6/JS Reet) en Gunnar De Laet (-100kg/M1/JS Lummen). Alle drie eindigden ze op het medaillepodium en keerden ze terug uit de Portugese hoofdstad met een zilveren plak op zak. Ik had een boeiend gesprek met twee van hen in het clubhuis van Judoschool Reet. Over competitiesport op hogere leeftijd, over levenslang judo en de toekomst van het veteranenjudo.
John Steenackers (-73kg/M6/JS Reet) nam sinds 2015 al verscheidene malen deel aan het WK voor Veteranen. Dit is echter de twee keer op rij dat hij er het medaillepodium opstapte. Brons in Marrakesh 2019 en onlangs dus zilver in Lissabon. Daartussen zat natuurlijk een COVID-lockdown. Heeft hij het anders aangepakt?
“Eigenlijk niet,” reageert John. “Net zoals voor het vorige WK trainde ik zes dagen in de week. Wat wel anders is gelopen na de Coronastop was mijn gewicht halen. Ik woog ondertussen 81 kg. In normale omstandigheden trainen, zat ik gewoonlijk rond 76 kg. Naar -73kg gaan, is dan niet echt een zware opgave. Echter, van 81 kg naar -73kg, is natuurlijk een ander verhaal,” grapt hij. “Naast de zes trainingen per week, deed ik gedurende een maand en half nog vier keer per week aan spinning om vet te verbranden. Bovendien heb ik toen mijn voedingsgewoonten helemaal Spartaans aangepakt. Uiteindelijke waren mijn trainingen ongeveer hetzelfde als bij mijn voorbereiding van 2019. Wat ik evenwel minder heb getraind, was explosiviteit en high intensity. Daarentegen stond ik in Lissabon ook mentaal sterker op de mat. Sinds mijn eerste deelname in 2015, haalde ik aanvankelijk steeds het podium net niet. Tot dan in Marrakesh. Sindsdien is mijn mindset ook gewoon sterker geworden.”
Voor Gunnar De Laet (-100kg/M1/JS Lummen) stond Lissabon gelijk aan zijn WK-vuurdoop. “Twee jaar geleden nam ik voor een eerste keer deel aan het EK voor veteranen. Pas dan mocht het, want ik was net 30 jaar geworden. Samen met een aantal kameraden van de club zijn we toen vertrokken. Dat was vooral een belevingsmoment omdat we niet goed wisten wat we daarvan mochten verwachten. Dat viel dan eigenlijk best goed mee en toen hebben we beslist om hiermee verder te gaan. We hadden vervolgens ingeschreven voor Athene in mei, maar dan stak Corona echter de kop op en viel het allemaal in duigen. Dit WK was dan het eerste grote tornooi dat terug ons pad kruiste en dan hebben Andy Hermans en ikzelf ons ingeschreven.”
Gunnar is dus nog niet zolang ‘veteraan’. Staat hij anders tegenover deze competitiebeleving of is het eerder ‘business as usual’ en blijft de gedrevenheid om de beste te zijn?
“We moeten ons geen illusies maken, we worden ouder en het wordt moeilijker opboksen tegen de jongere generatie judoka’s die er nu staat,” meent Gunnar. “Ik kamp ook nog steeds mee in het gewone circuit, alsook met de interclub en ik merk toch dat het wat moeilijker wordt. Dus dat veteranencircuit is een welgekomen piste. Ik benader dat met de nodige ernst en voorbereiding zoals ik dat steeds heb gedaan met competitie. De namen die in dat circuit circuleren zijn niet van de minste. Deelnemen aan dergelijke competities moet je met de nodige ernst nemen. Na een podiumplaats in Lissabon smaakt het sowieso naar meer.”
Lag die podiumplaats dan binnen de verwachtingen? “Nee, bij geen van ons beide. Andy en ik hadden gemerkt dat na de loting in onze reeksen er toch wel enkele kleppers tussen zaten. We hadden een podiumplaats nooit durven hopen.”
De reactie van het thuisfront was onvergetelijk voor de judoka’s. “Tussen de kampen in, focus je op het judo. Wat bleek, heel het thuisfront was mee aan het volgen en live aan het meekijken via de streaming. We hebben de vrijdag gekampt en zijn tot maandag nog in Lissabon gebleven. Toen we thuiskwamen hebben ze voor Andy en mij een verrassingsfeest in elkaar gestoken. Mensen van de club, vrienden, collega’s van op het werk, gewoon te gek,” aldus Gunnar.
Voor wie is het Veteranencircuit de juiste weg?
“Iedereen beoefent judo op de manier die voor hem of haar past, recreatief of competitief,” vindt Gunnar. “Ik ben bijvoorbeeld heel competitief ingesteld en ik zal dat mijn verdere judocarrière blijven. Het feit dat er een dergelijke internationale veteranencompetitie bestaat, maakt het alleen maar fijner voor mijn verdere judobeleving op latere leeftijd. Het is een goede zaak dat er voor oudere competitieve judoka’s dergelijk circuit bestaat.”
“Ook de motivatie is belangrijk,” treedt John bij. “Ik denk dat er momenteel een aantal 30-plussers zijn die op een gegeven moment afhaken omdat alleen maar trainen om te trainen niet leuk meer is. Trainen naar een specifiek doel toe is dat dan weer wel. Je kan trainen voor een technisch doel, om te verhogen in dan-graad, maar voor wedstrijden is de veteranencompetitie wel een heel mooi doel.”
Zo gaf het veteranencircuit John zin om judo opnieuw meer plaats te geven in zijn leven. “Ik heb ook een periode gekend dat judo op de achtergrond belandde. Zo deed ik tussen mijn 30 en 40 enkel nog de interclub mee. Wat gebeurde er dan? Dat is maar een moment in het ganse jaar. Twee maanden ervoor begon ik dan terug te trainen en na de interclub zakte dat dan snel weer weg. Met het veteranencircuit daarentegen stippelen we met onze veteranen binnen de club een parcours uit en blijven we effectief trainen. En we merken dat de opbouw naar de wedstrijden – die is uiteraard altijd anders naargelang we de piek moeten leggen – ons blijft motiveren. We bepalen aan welk tornooi we deelnemen en in functie daarvan gaan we een trainingsprogramma uitwerken gebaseerd op conditie, kracht en judo. En we merken toch wel dat we daar een heel jaar mee bezig zijn. Zonder die wedstrijden denk ik niet dat we de motivatie zouden hebben om dat te doen.”
Wat kan beter?
Volgens deze judoka’s zit er dan ook meer in de beleving van het veteraan zijn.
“Een sturing vanuit de federatie kan meer mensen motiveren om in dat veteranenproces te stappen wat tevens een goede zaak voor het judo zou zijn,” vindt John. “Ik geloof steevast ook dat er sponsoring te vinden is voor het veteranengebeuren. Er zijn potentiële sponsors die betrokken zijn bij deze leeftijdscategorieën.”
“Ik begrijp dat een federatie als Judo Vlaanderen de beleidsfocus legt op jeugdwerking en topsport. Veteranen hoeven zich immers niet te kwalificeren en kunnen vrij inschrijven voor de competities,” stelt Gunnar. “Wat wel leuk is, is het feit dat we merken dat er vanuit de federatie interesse is voor het veteranen judo en dat we ook visueel aanwezig zijn op de communicatiekanalen van de federatie. Als er eventueel een structurele ondersteuning kan komen om dit verhaal verder uit te bouwen, zoals bijvoorbeeld i.p.v. als individuele judoka’s in te schrijven voor een veteranen event, ons eerder kunnen profileren als een heuse delegatie, dan zou dit wel mooi zijn. Dat gaat zonder twijfel bevorderlijk werken. Nu waren wij daar op het WK allemaal apart. We hebben elkaar wel gevonden, maar het zou inderdaad wel fijner zijn als daar wat meer structuur bij hoort. Aanwezig zijn als een heus team dat zou pas knap zijn.”
“Als je de overige delegaties op zo’n WK ziet, in uniforme outfit, dat is toch iets dat wij dan missen en dat is wel jammer,” vult John aan. “Als dat in de toekomst beter kan, zou dat inderdaad wel fijn zijn. Er zijn immers nog een heleboel veteranen actief binnen de clubs. Ik ben ervan overtuigd dat als een gestructureerd programma van activiteiten wordt aangeboden, dat positief zal worden beantwoord. Dit zal dan ongetwijfeld een boost geven om judoka’s op latere leeftijd bij het competitieve judo te houden.”
Werkgroep Veteranen
Judo Vlaanderen merkt ook dat onze Veteranen de laatste jaren steevast van EK en WK met eremetaal terugkeerden. Om de Veteranenwerking verder te optimaliseren, wenst Judo Vlaanderen dan ook een Werkgroep Veteranen op te richten. Ben je zelf actief in het Veteranen Judo en wil je in de nabije toekomst mee de Veteranenwerking bepalen, geef dan snel een seintje! Stuur silvia.buysens@judovlaanderen.be een mailtje met jouw motivatie om lid te worden van deze werkgroep en vertel ons tevens wat jouw achtergrond is in het Veteranen Judo.
Christian Pierre
Media & Communicatie
