LISSABON/BURST – Zondag 19 april jl. won Toma Nikiforov het EK in Lissabon in zijn gewichtscategorie -100kg. Een fantastische prestatie. De gouden plak en de Europese titel die ermee gepaard gaan, zijn een mooie opsteker voor onze landgenoot.
“Zeker na een periode van veel blessureleed,” aldus de judoka. “Dit is het resultaat en de verderzetting van het harde werk dat gepaard gaat met een comeback.” Met goud op de Grand Slam in Tasjkent en brons op de Grand Slam in Tbilisi was onze landgenoot inderdaad reeds opnieuw aan de opmars bezig. “Via dit Europese goud zet ik de volgende stap. Het is het resultaat van de uitstekende samenwerking met Judo Vlaanderen en de coaches. Het blijft teamwerk. De drie aanwezige mannen van Judo Vlaanderen pakken hier twee medailles. Da’s wel sterk en betekent toch wel dat we goed bezig zijn.”
Toma ervaart deze tweede titel helemaal anders dan zijn eerste in 2018. “De eerste keer dat je naar een titel toewerkt is dat een heel duidelijk doel. Begrijp me niet verkeerd, winnen is altijd het doel, maar deze keer geeft het toch nog dat ietsje meer voldoening. Het is een bevestiging, zeker na een moeilijke periode en die is er geweest (operaties knie, schouders, n.v.d.r.). Trouwens, vorige week bleek een deelname aan het EK nog niet helemaal zeker. Ik had een kwetsuur aan de enkel opgelopen alsook een ernstige duimkwetsuur doordat mijn duim tussen een deur gekneld zat. Stel je voor dat ik forfait had gegeven,” lacht Toma.
De twee laatste kampen op het EK stond de Schaarbeekse judoka tegenover sterke Georgiërs. In de halve finale tegen Ilia Sulamanidze (32 WRL) en in de finale tegen de regerende nummer 1, Varlam Liparteliani.
Het was Sulamanidze die in Tbilisi Toma de weg naar het goud had ontnomen door hem te verslaan in de halve finale. Voor de rematch in Lissabon zette hij die gedachte uit zijn hoofd. “Ik heb daar niet bij stil gestaan. Die kamp in Tbilisi was niet waarheidsgetrouw. In die zin dat ik in feite gekwetst was en toen niet de volle 100% kon presteren. Dus niet echt een kamp waarop je je kan baseren. Tactisch verliep alles zoals doorgesproken met Damiano. Ik heb evenwel een kleine fout gemaakt, maar achteraf is dat goed gekomen.” De ontlading was dan ook enorm. “Logisch, je beseft dat je naar de finale gaat. De Europese finale is sowieso nog van een hoger niveau en dan weet je ook dat je in die finaleronde zit en dat geeft toch een speciaal gevoel.”
Herbekijk de halve finale
Die finale zette hem tegen de regerende nummer één van de wereld, de drievoudig Europese kampioen en zilveren Olympiër Varlam Liparteliani. Spookte dat door zijn hoofd? “Weet je, ik let daar niet echt op. Immers, op dat niveau heb je sowieso te maken met de beste judoka’s, ongeacht de ranking. Geen enkele kamp is dan gemakkelijk. Liparteliani is een hele intelligente judoka met een indrukwekkend palmares. Iemand heel sterk die me in het verleden reeds tweemaal heeft verslagen. Ik was dus de underdog voor deze kamp. Net zoals de ganse dag was ik ook tijdens de finale tactisch in mijn beste vorm en bleef ik geduldig wachten op mijn kans. En zodra die zich voordeed, heb ik die dan ook met beide handen gegrepen.” Inderdaad, Toma maakte het in stijl af. Hij nam een aanval van de Georgiër over en won met ippon. Even leek er twijfel bij de scheidsrechter en werd gewacht op de videocontrole. Coach Damiano Martinuzzi gebaarde zijn atleet om focus te blijven, just in case, maar nee hoor, de ippon bleef op het scorebord, Toma’s vreugdekreet was des te luider.
Herbekijk de finale
Nu volgen de laatste voorbereidingen buiten competitie richting het WK in Boedapest en de Olympische Spelen in Tokio. Dat betekent dat de kersverse Europese kampioen de Grand Slam van Kazan in mei aan zich laat voorbijgaan.
Christian Pierre
Media & Communicatie
