BURST – Binnenkort starten we de eerste VTS-opleidingen van 2022 op. Eén van de eerste actieve docenten hierbij is Elke Callewaert. Sinds 2019 engageert Elke zich jaarlijks als docent voor module 1 van de opleiding initiator, vanaf 2022 de Start2Coach. Vanaf 2022 zal zij ook mee de sportspecifieke modules begeleiden. Elke is een vaste medaillekandidaat op de Belgische kampioenschappen en heeft dus heel wat wedstrijdervaring. Als trainer A, 4de Dan en lesgever staat ze wekelijks op de mat bij Judoclub Koolskamp. Als master LO is zij dagelijks in de weer voor de sport. Ergens tussen alle sporten door is Elke ook mama van twee stoere kids. Het mag gezegd worden dat Elke met haar kennis en ervaring een sterke aanwinst is voor ons docententeam.
Als hoofdtrainer sta je wekelijks op de mat. Sinds 2019 kunnen we ook op je rekenen voor de VTS-opleidingen. Je staat dagelijks voor de klas en hebt thuis ook twee kindjes lopen. Waar haal je de energie om dit alles te combineren?
Ik vind het fantastisch om kinderen en jongeren te helpen in hun motorische, sociale en emotionele ontwikkeling. Het vertrouwen en de dankbaarheid dat je krijgt van zowel de judoka’s als hun ouders is een bron van energie. Stilzitten is ook niet aan mij besteed. Dankzij een goede planning en een goede ondersteunende omgeving blijft het haalbaar.
Mijn passie voor de sport en alle sociale interacties met jongeren vormen een permanente uitdaging. De jongeren prikkelen mij om me steeds opnieuw te verdiepen en te ontwikkelen in nieuwe aspecten met betrekking tot hun eigen ontwikkeling (onderwijs, VTS, judo).
We missen nog een aantal dames in ons docentenkorps, en meer algemeen is ook het aantal vrouwelijke trainers in de clubwerking beperkt. Welk advies heb je voor onze meisjes die de stap naar trainer willen zetten?
Ik ben ervan overtuigd dat een goede combinatie van mannelijke en vrouwelijke trainers voor een beter evenwicht kan zorgen dan alleen mannelijke of alleen vrouwelijke trainers. Jonge kinderen spiegelen zich dan ook vaak aan hun trainer/trainster. Iets vaker zien we nog mannen als trainers. Ikzelf werd al heel vroeg betrokken tijdens demonstratie- en instructiemomenten op de mat.
Meisjes die twijfelen of trainster zijn wel iets voor hen is, kan ik alleen maar adviseren om ervoor te gaan. De verschillende stappen bij de ontwikkeling naar het diploma van trainer maken je sterker op heel veel vlakken. Het komt zowel je eigen technische (omdat je alles uit een ander perspectief bekijkt) als competitieve ontwikkeling ten goede. Ik raad dan ook meisjes aan om zich niet alleen maar te richten op competitie, maar kleine stappen te maken in je eigen clubwerking richting trainer.
Wat vind jij belangrijk aan een trainer? Welk soort trainer of welke eigenschappen kunnen jou motiveren en inspireren?
Ik ben van mening dat je levenslang moet willen bijleren als trainer en open dient te staan voor kritiek. Zorg als trainer voor een sterk team want een team is maar zo sterk als zijn zwakste schakel. Ga er niet van uit dat je alles alleen kan doen als trainer, maar zorg voor de juiste mensen op de juiste plaats. Probeer ook meer mensen op eenzelfde functie te plaatsen zodat wanneer iemand uitvalt je clubwerking toch goed blijft draaien. Kortom, blijf investeren in jezelf en de mensen die samen met jou de clubwerking ondersteunen.
De ideale trainers zijn autonomie-ondersteund, zijn structurerend en zijn warme trainers. Ik vind het belangrijk dit als trainer na te streven. Desondanks geen enkele trainer perfect is, inclusief mezelf.
Waarden als eerlijkheid, respect, discipline, volharding, trouw, dankbaarheid vind ik van cruciaal belang. Daarnaast vind ik ervaring ook een heel mooie eigenschap. De kennis van gemaakte ‘fouten’ of anders gezegd positieve ervaringen maken je sterker bij een volgende uitdaging. Daarom sta ik graag open voor de meningen van andere ervaren trainers. Ook ben ik heel begaan en betrokken met mijn judoka’s. Een kort gesprekje vindt al snel plaats wanneer ik voel dat het wat stroef loopt. Judoka’s en ouders weten dat ze met allerlei vragen bij mij terecht kunnen.
Mijn inspiratie haal ik uit verschillende hoeken (cursussen, bijscholingen, …). Zelf wanneer ik ga kijken als toeschouwer naar andere sporten zie ik opwarmingsoefeningen of spelvormen die ik aanpas naar judo (het hoeven daarvoor geen complementaire sporten te zijn). Het leukste is de inspiratie die ik haal bij kleuters. Omdat je als trainer dient terug te keren naar de basis kom je terug tot de essentie en kleine aanpassingen hiervan bieden opnieuw heel veel mogelijkheden. Eenvoud siert hé.
Tot slot zijn het de judoka’s zelf (hun eisen, hun hoge verwachtingen) die me uitdagen om steeds op zoek te gaan naar vernieuwende, uitdagende trainingen. Het feit dat onze hoofdtrainer zich op 67-jarig leeftijd nog steeds inzet en engageert voor de club, werkt voor mij ook heel inspirerend. Mijn doel is om de judoka’s beter te maken dan mezelf door alle ervaring en kennis dat ik op vandaag de dag heb door te geven.
Voorkeur voor het begeleiden van jeugdige judoka’s U9/U11/U13 of de oudere judoka’s U15 en ouder?
Het fijne bij de U9/U11/U13 is dat hun ontwikkelingspotentieel nog zo groot is. Dat is een trigger voor mij. Daarnaast is de fantasiewereld ook nog heel rijk. Deze combinatie van beide aspecten vind ik nu uitdagender dan pakweg tien jaar geleden. Het feit dat ik nu zelf mama ben van een vijf- en driejarige beïnvloedt dit wellicht wel aangezien ik op vandaag de dag beter de mogelijkheden zie bij deze leeftijd. Daarentegen heb ik ook nood aan het hardere werk bij de U15 en ouder. De judoka’s zijn motorisch en cardiovasculair meer ontwikkeld waardoor je dieper kan ingaan op judo specifieke technieken en inspanningsfysiologie. Een combinatie van beide is voor mij ideaal.
Advies voor clubs die het moeilijk hebben om judoka’s te motiveren richting trainersopleidingen?
Geef zelf het goede voorbeeld en volg trainersbijscholingen en opleidingen, dan kan je van anderen hetzelfde positieve gedrag verwachten.
Leen Dom
DSKO
