TOKIO – Op 23 augustus, twee dagen voor de start van het Wereldkampioenschap Judo 2019 in Tokio, vond het IJF Gala plaats. Een speciale viering inderdaad, omdat het de 55ste verjaardag markeerde van judo als een Olympische sport. Immers, judo maakte zijn debuut in 1964 … in Tokio. Daarom was er voor de IJF geen betere plek om deze prestatie te vieren. Zes decennia Olympische kampioenen werden op dit Gala geëerd met een speciale prijs. Ons land, maar ook onze federatie was goed vertegenwoordigd. Immers, onze eigen judolegenden Robert Van De Walle en Ulla Werbrouck vielen in de prijzen.
Robert Van De Walle is een ware sportlegende en was de eerste judoka die ooit deelnam aan vijf Olympische Spelen, van 1976 tot 1992, waarbij hij zich in 1980 de Olympische titel toe-eigende op de Olympische Spelen van Moskou. “Het is altijd leuk om erkenning te krijgen voor je inspanningen. Echter, oude vrienden van weleer opnieuw ontmoeten is ook altijd leuk. Belangrijk voor mij is dat na 40 jaar de judofamilie me niet is vergeten en ik nog steeds lid ben van deze geweldige familie. Judo is wat me zin heeft gegeven in mijn leven en dat is fantastisch. Een award is iets dat je verdient, niet iets waar je achteraanloopt. Die gouden Olympische medaille was iets heel belangrijk voor mij omdat je daar toch een ganse periode naar toe werkt en leeft. Eenmaal dat je die medaille vastgrijpt, is dat iets voor het leven. Wat voor mij echter het belangrijkste in mijn judoverhaal is, da’s de vriendschap die je eraan overhoudt. Alle vrienden zijn hier aanwezig en iedereen wordt al wel een jaartje ouder”, grapt de gouden Olympiër. “Mijn ganse leven heb ik met al die judoka’s fantastische momenten beleefd. De vriendschap is gebleven want we hebben elkaar steeds gerespecteerd.”
Ulla Werbrouck is tevens één van de meest succesvolle Belgische vrouwelijke judoka’s. Het hoogtepunt van haar carrière kwam op de Spelen te Atlanta in 1996, waar ze de eerste Belgische vrouwelijke judoka werd die Olympisch goud won. “Het is een echte eer om deze prijs te ontvangen. Vooral hier in Japan. Ik beschouw het als thuiskomen, weer terug in Japan na mijn judocarrière. Ik ben eigenlijk een beetje sprakeloos om eerlijk te zijn. Ik ben erg dankbaar om de prijs te ontvangen, maar ook om terug te keren naar het thuisland van het judo.”
Het moment dat Ulla goud pakte, besefte ze eerst niet onmiddellijk dat ze de kamp had gewonnen. “Als je de fotoshots herbekijkt, kan je zien dat mijn gelaatsuitdrukking van ongeloof naar pure vreugde verandert. Alle verschillende emoties passeren de revue. Uiteindelijk heb je dan dat gevoel van: dit is van mij. Deze medaille pakken ze me niet meer af. Het was meer dan een droom die werkelijkheid werd op dat moment. Zo’n Olympische titel opent wel deuren die daarvoor gesloten bleven. Ik ben evenwel dezelfde persoon als ervoor. Judo heeft mij heel wat waarden meegegeven die je in het dagelijkse leven ook nodig hebt: trots zijn op wat je doet, geduld hebben. Als je iets wil bereiken, moet je er tevens hard voor werken. Het verschil aanvaarden tussen winnen en verliezen. Eigenlijk hebben al die waarden mij veranderd, niet de Olympische titel. En mocht ik het opnieuw moeten doen, kies ik dezelfde weg.”
Christian Pierre
Media & Communicatie
